Op de luchthaven van Denpasar nog een tijdje de telefoon aan de stekker gehad, zaten bij pier 6. Ons vliegtuig zou aanvankelijk van pier 5 vertrekken maar dat werd uiteindelijk pier 1. Na de final call toch nog op tijd de pijp, uit de kist in, en al snel de lucht in. Na een slapeloze nacht kwamen we om een uur of zeven in Melbourne aan. Eline werd er door de douane uitgeplukt want waarom kom je voor de derde keer in een jaar Australië binnen terwijl je er al 179 dagen bent geweest. Jacques mocht zich er niet mee bemoeien en keek al snel tegen de billen van de douaniere aan. Na een serie vragen mocht Eline toch weer het land in. Ze wilden vast weten of ze kwamen werken in Australië. Werken dat doen ze echt niet meer. Beetje helpen en potverteren daar blijft het bij.

Met een taxi bestuurd door een Indiër van het vliegveld naar het camperverhuurbedrijf gebracht. Op de snelweg erheen was net een vliegtuigje neergestort waarbij vijf inzittenden om het leven waren gekomen. Met wat file zijn we er via een andere route toch gekomen. De camper opgehaald. Herrrrstelllll. Het 'campertje' opgehaald. Het is meer een soort oude uitgeleefde hippie bus. Mochten eerst een rondje doen om de schades die op het busje aanwezig waren op te laten nemen. De verhuurder heeft vervolgens het complete campertje op zijn digitale formuliertje ingekleurd, nog een stuk of drie sterren in de ruit, krom bumpertje en een uitgewoond interieur. Na tien jaar intensief gebruik, zal dit busje waarschijnlijk zijn langste tijd wel gehad hebben. Zat gelukkig wel een nieuw fris koelkastje in. Na nog een zeer goede verzekering voor de restwaarde van dit apparaat en nog wat andere formaliteiten kon het feest beginnen. Kregen nog twee stoeltjes, waarbij de biertjes al in de leuning aanwezig waren met wat korting mee. Onze eerste camping ingevoerd met de bedoeling onderweg eerst nog wat boodschapjes te doen. Reden we ons gelijk vast tegen de weg waar het vliegtuig was neergestort. Na een U-turn en nog wat gezoek bij een grote supermarkt met aangebouwde liqourstore beland. De koelkast en kastjes gevuld zodat we vanavond wat te eten en te drinken hadden. Nog een bakkie koffie gedaan. Op de tv werd continu informatie over het vliegtuigongeluk gegeven. Deze was via de daken van een paar gebouwen langs de weg terecht gekomen. De eerste camping is Sundowner Rockbank Caravanpark geworden, dit omdat het de dichtstbijzijnde camping was. Hij ligt cosy ingeklemd tussen de Freeway en de railway. Beloofd een rustige nacht te worden, de trein toetert soms maar een half minuutje. Wanneer we morgen opstaan zullen we wel worden aangezien voor een paar oude surf dudes, de ouwetjes gaan er voor. Op de camping geen WiFi dus morgen koffie bij de Mac Donalds, zo heeft ieder nadeel weer zijn voordeel.