Na een (te) warme nacht om een uurtje of acht weer opgestart. Het zou vandaag zo'n 38 graden worden. Na het ontbijt nog even van de WiFi gebruik gemaakt, is iedereen weer op de hoogte. Vandaag gaan we weer 257 km rechtuit naar het noorden. Een stukje buiten Bourke de eerste stop bij de eerste beweegbare brug die in New South Wales is gebouwd. Zo'n klassieker laten wij niet zomaar voorbijgaan. De brug oprijden hadden ze waarschijnlijk liever niet. Hij was afgezet met een vangrail, daarachter vier rotsblokken van een kuub en daarachter nog een afscherming van gaas. De eerste twee barrières kunnen nemen, de laatste was net te veel. Vanaf de rivieroever kon je nog onder de brug door lopen. Zat wel een beetje achterstallig onderhoud aan. Tijdens de lange rit hipten af en toe een kangoeroe mee naast de auto. Op en langs de weg lag het bezaaid met dode kangoeroes. De verse aanwinst van afgelopen nacht was op ons traject toch zeker een 20 beestjes. Koeien en varkens zijn wat fortuinlijker, daarvan lag er allebei slechts een vermorzeld op en langs weg. Heel wat emoes gezien, deze lopen in groepjes van ongeveer 10 stuks en weten wat beter met het verkeer om te gaan.

Na zo'n goede 100 km kwamen we over een wildrooster in de weg heen en werden de hekken langs de weg wat minder. Hier lopen de koeien op en langs de weg te vreten. Nog even gestopt om hier een plaatje van te maken, stonden daar wel goed langs de kant, want er kwamen net twee brede transporten met begeleiding langs.

In Engonia gestopt. Dit dorpje met 100 zielen heeft een politiebureau, een school en een café en een begraafplaats. Bij de lokale politie agent zijn vrouw Trisch op de koffie gegaan. Ze had niet op zoveel klanten gerekend en had slecht twee cakejes in huis. We kregen dus ieder een half cakeje met een lekker bakkie cappuccino en thee.

Onder de boom bij de lokale diender zat Ray de honneurs waar te nemen want de politieman was zelf niet thuis. Ray was een cowboy in ruste en nu de locale brandweer commandant. Kon de werkdruk goed aan. Boeren die een stuk land plat wilden branden moesten bij hem een firepermit ophalen. Hij wist te vertellen dat hij bij een brand in een grote boom, een blusvliegtuig was besteld, maar dat de lading water de boom op 50 meter had gemist. Nog gevraagd of de Royal Flying Docters hier ook kwamen. Met een brede glimlach zei hij, nee je wordt hier vanzelf beter of je gaat naar de begraafplaats.

Op de locale school zaten 14 leerlingen en ze hadden 8 onderwijzers. Deze gaven tevens les aan de kinderen die te ver van school wonen via de radio.

Fruitbomen en groente kon hij niet verbouwen, hij pompte warm sterk zwavelhoudend water uit de grond, daar groeit het niet zo lekker op. Water was in Engonia goed voor de was en zo warm dat ze in de zomer het warmwater systeem gebruikte om het water te koelen.

Toen we hem vertelde dat we naar Cunnamulla gingen wist hij wederom met een brede glimlach te vertellen de we de zwavellucht van het water daar al zouden ruiken voordat we überhaupt een druppel water hadden gezien.

In Cunnamulla op de rivercampground, langs de rivier beland een mooie plek waar we wel eerst drie kangoeroes af moesten jagen. Het gras lag bezaaid met kangoeroekeutels, even de gladhark erover gehaald en het tentje kon ook worden opgezet. Tegen zevenen begon de lucht wat te betrekken en de wind trok behoorlijk aan. De tent stond strak in de touwtjes. Met de voedselbereiding ging het precies goed vandaag. De shepperds pie die werd bereid was precies klaar toen de gasfles leeg was. In de kampkeuken is ook wel een fornuis maar daar staat een kruiwagen hout naast om het warm te krijgen. Na het eten werd het Jacques en Eline toch wat te winderig en hebben ze de tent verplaatst naar het gebouw van de kampkeuken, plek zat en er is daar toch niemand. De tent kan ook zonder haringen opgezet worden, dus de vloer daar blijft heel. Met Canasta een keer een beetje verloren en daarna heel erg gewonnen. In de kampkeuken gespeeld, het stikt er van de krekels die steeds tegen je gezicht aanvliegen. Moet je wel even aan wennen.