In de kampkeuken ontbeten. De roodvleugel papegaaien zaten naast de keuken lekker te keuvelen. Jill van de camping heeft ons het visitorcentrum aangeraden waar een leuke expositie en een tijdmachine zou zijn. Het begon gelijk goed in het visitorcentrum, broer kreeg voor het eerst een o.l.k. omdat hij gepensioneerd is.

Een mooie film over het Great artesian basin bekeken, waarbij het einde van de grootschalige waterverspilling werd toegelicht. Daarna het museum door, een soort oudheidskamer in Reeuwijk, alleen dan met schapen en cow/sheepboys. Wilma had nog een klein hoekje gevonden er ook nog van alles te zien was, maar dat eigenlijk wat verborgen zat achter een half jute gordijn. Na het geheel bekeken te hebben mochten we de tijdmachine in. Een soort van lift met een schuifdeur. Met zijn vieren ingestapt, deur dicht, het apparaat begon te schudden en te trillen en wekte de indruk dat je een flink stuk downunder ging. Na een paar minuten waren we er en ging de deur aan de andere kant van de cabine open. Wilma herkende het gelijk want daar was ze net geweest.

Buiten voor de deur is Wilma op de foto gegaan bij een cowboy met zijn swag.

Bij de lokale coffeeshop langsgegaan, hier verkopen ze ook koffie in zo'n shop. Het halve stadje zat er aan de koffie inclusief drie man politie (waarschijnlijk de hele bezetting) nog een bescheiden stukje cake er bij genomen (geen spacecake)

De afstand voor vandaag is bijna 300 km rechtuit, de actieradius ligt ergens tussen de 4 en 500 km, dus eerst nog getankt. Wordt hier goed volgedaan, de tankplaats ligt vanaf de pomp onder flink afschot naar de weg. De mevrouw die de auto aftankte roomde hem helemaal af. Toen ik wegreed, kwam de auto weer recht, ik verwachtte wel een spoor benzine, de dop sluit de boel gelukkig goed af. Het propaanflesje van het busje moest ook nog worden gevuld. Dat kon bij deze pomp niet. Werden doorverwezen naar een roeshooter die een paar straten verderop zat. Daar stonden een paar flinke propaanflessen. De wat norse man, misschien omdat ik net een foto nam van zijn nering toen hij naar buiten kwam, vulde het tankje. Wilde niet helemaal lukken, er ontsnapte naast wat propaan ook nog een paar onvervalste Australische vloeken. Maar uiteindelijk zat het gas erin en voor 8 dollar kunnen we weer een paar weken koken.

Toen onderweg, paar stops gemaakt bij een rivier met water en bij een zonder water. Bij de rivier zonder water was een nieuwe brug gebouwd. Was een memorabele plaats. Naast veel zwaluwnesten onder de brug zat er nog een stukje verhaal aan. 3 jaar geleden stopte op deze plaats (op de vorige brug) een brandende vrachtauto met 50 ton ammoniumnitraat. De brandweer kwam ter plaatse en is het blussen aangevangen. Het blussen is niet gelukt, de 50 ton ammoniumnitraat ontplofte hetgeen de grootste explosie ooit in dit gebied opleverde. De brandweerwagen de brug en naastgelegen spoorbrug waren verwoest. Politiemannen die ongeveer een kilometer verderop stonden raakte gewond. Wonder boven wonder vielen er geen doden en van de vrachtwagen is maar weinig teruggevonden.

Mijn constatering dat emoes het oversteken beter in de vingers hadden moet ik toch bijstellen. Vandaag drie emoes in verschillende platgereden stadia tegengekomen.

In Charleville aangekomen kregen we eerst al een stukje historische regenmakerij die niet werkt te zien. Men dacht dat met met een soort grote toeters met geluidsgolven regen op kon wekken uit een overdrijvende wolk. De toeters staan er nog, maar de regen valt wanneer die er zelf zin in heeft.

Op een camping in Charleville neergestreken in de buitenkeuken gegeten en met dat ik nu zit te tikken loopt een opossum onder de tafel door.

Bij de eerste pot Canasta genadeloos op ons donder gehad, zelfs de eindronde winnen met 1555 punten bracht ons nog op een verschil van bijna 3000 punten. Wij kwamen zogezegd van ver. Na de tweede pot was ik rijp voor stichting correlatie. Morgen hopelijk beter.