Om zes uur ging de wekker. Op tijd op om bij de buren een pomp te repareren. Anika, Eline Wilma en de kinderen in een auto. En wij in een tweede, mocht gezellig middenin zitten, voordeel is dat je dan de hekken niet open hoeft te doen. Nadeel is dat je of wijdbeens moet zitten en tevens de koppeling moet bedienen, of helemaal naar links hangt met je benen. Was wel een flink stukje rijden, na ca 1,5 uur met een constante snelheid van tussen de 90 en 100 km/u over dirtroads met drie hekken, veel vogels, een tiental wilde kalkoenen en veel kangoeroes, kwamen we op het bedrijf van Kylie aan.

In de schuur, een soort van magazijn, wat spullen bij elkaar gezocht die we waarschijnlijk nodig hadden. Daarna naar de locatie waar de pomp stond. Moesten hierbij wel door een rivier heen. Stond gelukkig maar een beetje water in. Soms staat het water daar zo maar drie meter hoger. De pomp moest het water vanaf de plek waar het omhoog wordt gepompt, naar verschillende tanks die een paar kilometer verderop stonden pompen. De situatie werd eerst bekeken, daarbij genoteerd welke onderdelen nodig waren en weer een paar kilometer terug naar de schuur om de juiste onderdelen erbij te zoeken. Gary sleutelde het leidingwerk aan elkaar en Jacques zorgde dat de pomp werkte. Eerst een smoko gedaan, dat heet bij ons een bakkie. Daarna zijn ze de schuur weer ingedoken en kwamen er pas weer uit nadat alle benodigde onderdelen of alternatieven hiervoor gevonden waren. Kon hier weinig voor betekenen, en ben een stukje richting rivier gelopen. Ook op dit terrein een hele geschiedenis. Het eerste huis a la kleine huis op de prairie stond er nog, was wel half ingestort. Het tweede huis was een paar jaar geleden afgebrand en het nieuwe huis stond aan de rivier. Op de veranda voor dit laatste huis de smoko, koffie gedronken. Daarna weer terug naar de pomp. Ik ben bij de rivier uitgestapt en zou de laatste paar kilometer naar de pomp wel lopen. Zo hoopten ik nog wat wildlife te zien. Toen ik eenmaal alleen langs de rivier stond, vroeg ik mij wel even af of er niet zo'n fijne stier rondwandelde. Want waar die beestjes toe in staat zijn had ik tijdens de rodeo nog mogen ervaren. Naar de pomp gelopen, de beestjes liepen op veilige afstand. Nadat de pomp gereed was met Garry weer teruggereden. Bij de rivier troffen we de vrouwen. Haley en Olivia en de dochter van Kylie waren daar aan het 'zwemmen'. Toen weer terug het land in en de nodige kilometers gereden. Daar een opgeknapte yard, dat is een plek we ze koeien sorteren, brandmerken, castreren, labelen, onthoornen, bekeken. Stevig ijzer allemaal, en de oprit naar de veewagen was zelfs in beton gestort.

Op de terugweg gestopt bij het tuintje van een Bowerbird (prieelvogel) deze verzamelt zwarte steentjes en botjes van wervels en legt deze netjes bij elkaar. Zag er leuk uit, nog een fotootje van gemaakt. Bij Kylee een delicous meal gegeten, waarna ik met Anika en de andere vrouwen, groot en klein weer ben teruggereden. die auto's zijn best wel stevig, ze klappen door de gaten in de weg waarbij je verwacht dat een of meerdere assen of wielen achterblijven. Het gaat wonderwel telkens weer goed. Vanavond weer royaal aan het rundvlees gezeten, mijn bord hoewel flink van formaat, kon het lapje net aan.