In alle vroegte zijn Anika en Gary vertrokken hebben Della opgehaald en zijn naar Roma te gaan. Wij zijn met de kindertjes in twee auto's, het busje en een Nissan later gevolgd. Was wel anderhalf uur rijden naar Roma, en we troffen ze daar bij de bakery. Bakkie gedaan en afscheid genomen van Della. Toen naar de Sales yard van Roma om de verkoop van de koeien van Della en Garry mee te maken. Over veeziektes maken ze zich hier niet al te veel zorgen. Duizenden koeien en stieren van tientallen verschillende boeren staan hier opeengepakt op een groot terrein. Een veilingmeester staat zijn prijzen af te brabbelen en een man of drie houdt in de gaten of iemand iets beweegt dat op een bieding lijkt. Je staat er als een zoutpilaar naar te kijken, want je bent als de dood dat je ineens een kaveltje kalveren hebt gekocht. Na de bieding worden de beestjes door twee vrouwen te paard via allerlei sluizen naar de weegbrug gestuurd, waarna de gemiddelde prijs per kilo bekend wordt. Na de verkoop worden de koeien weer in veewagens geladen, die naar het westen gaan gaan per roadtrain van ruim 50 meter en naar het oosten wat kortere vrachtwagens, maar nog altijd wel een meter of 30. Na al dit rundvlees was de gang naar Mac Donald een kleine stap. Haley, Olivia en Jacques hebben zich daar in de kinderspeelruimte vermaakt. Garry en Anika hadden nog wat verplichtingen in Roma waarop wij nog een uurtje hebben opgepast. In dit uurtje boodschapjes gedaan en door opa en oma zijn de meisjes nog wat extra verwend. Toen kwam voorlopig weer het afscheid. Wij zijn verder naar het westen gereden, het onweerde wat in de middag. De eerste camping, was een Showground. Betrof een flinke baggerboel met een toilet en douche op zo'n 300 meter afstand door de bagger. Voldeed dus niet aan onze standaard. Doorgereden naar de volgende campeergelegenheid, was achter een motel. Een vergaarbak van wegwerkers en ander hunkerend volk wat ook niet werd gewaardeerd, dus maar weer 80 km verder. Onderweg nog bij een spoorwegovergang waarvan de rode lichten stonden te knipperen een tijdje voor Jan met de korte achternaam staan wachten. De trein die hier sowieso al weinig langs komt, kwam helemaal niet. Na verloop van tijd begon men toch maar zachtjes over te steken. Dit ook maar gedaan, er was in velden of wegen geen trein te bekennen. In Miles weer op een Showground beland, het was inmiddels tegen donker en het onweer lichte de lucht af en toe wat op. Er huppelden hier een stuk of vijf kangoeroes rond, hetgeen gelijk weer vertrouwd was. Door een man met een redelijk overgewicht op een quad is ons een plekje gewezen tegenover een douchegebouwtje. Het is allemaal weer wat gedateerd. Mooi grijs beton is niet lelijk. Hier wel weer het verzoek hier de douchemat aan de haak op te hangen. Eline gruwt daarvan, dan kan ze hem beter maar laten hangen. Vanavond weer een potje Canasta worden gespeeld. Gezellig in het onweer, waarbij de regen op het dak kletterde en langs de versleten raamrubbers wat naar binnen kwam. Met dank aan Eline die bij het eerste potje een heel goede tip gaf, twee keer nipt gewonnen.

Gerrit bedankt voor de tekstuele tip. Heb het aangepast, je kunt het stempeltje gezien en doorgezonden de postcommandant plaatsen.