Cunnamulla

Na een (te) warme nacht om een uurtje of acht weer opgestart. Het zou vandaag zo'n 38 graden worden. Na het ontbijt nog even van de WiFi gebruik gemaakt, is iedereen weer op de hoogte. Vandaag gaan we weer 257 km rechtuit naar het noorden. Een stukje buiten Bourke de eerste stop bij de eerste beweegbare brug die in New South Wales is gebouwd. Zo'n klassieker laten wij niet zomaar voorbijgaan. De brug oprijden hadden ze waarschijnlijk liever niet. Hij was afgezet met een vangrail, daarachter vier rotsblokken van een kuub en daarachter nog een afscherming van gaas. De eerste twee barrières kunnen nemen, de laatste was net te veel. Vanaf de rivieroever kon je nog onder de brug door lopen. Zat wel een beetje achterstallig onderhoud aan. Tijdens de lange rit hipten af en toe een kangoeroe mee naast de auto. Op en langs de weg lag het bezaaid met dode kangoeroes. De verse aanwinst van afgelopen nacht was op ons traject toch zeker een 20 beestjes. Koeien en varkens zijn wat fortuinlijker, daarvan lag er allebei slechts een vermorzeld op en langs weg. Heel wat emoes gezien, deze lopen in groepjes van ongeveer 10 stuks en weten wat beter met het verkeer om te gaan.

Na zo'n goede 100 km kwamen we over een wildrooster in de weg heen en werden de hekken langs de weg wat minder. Hier lopen de koeien op en langs de weg te vreten. Nog even gestopt om hier een plaatje van te maken, stonden daar wel goed langs de kant, want er kwamen net twee brede transporten met begeleiding langs.

In Engonia gestopt. Dit dorpje met 100 zielen heeft een politiebureau, een school en een café en een begraafplaats. Bij de lokale politie agent zijn vrouw Trisch op de koffie gegaan. Ze had niet op zoveel klanten gerekend en had slecht twee cakejes in huis. We kregen dus ieder een half cakeje met een lekker bakkie cappuccino en thee.

Onder de boom bij de lokale diender zat Ray de honneurs waar te nemen want de politieman was zelf niet thuis. Ray was een cowboy in ruste en nu de locale brandweer commandant. Kon de werkdruk goed aan. Boeren die een stuk land plat wilden branden moesten bij hem een firepermit ophalen. Hij wist te vertellen dat hij bij een brand in een grote boom, een blusvliegtuig was besteld, maar dat de lading water de boom op 50 meter had gemist. Nog gevraagd of de Royal Flying Docters hier ook kwamen. Met een brede glimlach zei hij, nee je wordt hier vanzelf beter of je gaat naar de begraafplaats.

Op de locale school zaten 14 leerlingen en ze hadden 8 onderwijzers. Deze gaven tevens les aan de kinderen die te ver van school wonen via de radio.

Fruitbomen en groente kon hij niet verbouwen, hij pompte warm sterk zwavelhoudend water uit de grond, daar groeit het niet zo lekker op. Water was in Engonia goed voor de was en zo warm dat ze in de zomer het warmwater systeem gebruikte om het water te koelen.

Toen we hem vertelde dat we naar Cunnamulla gingen wist hij wederom met een brede glimlach te vertellen de we de zwavellucht van het water daar al zouden ruiken voordat we überhaupt een druppel water hadden gezien.

In Cunnamulla op de rivercampground, langs de rivier beland een mooie plek waar we wel eerst drie kangoeroes af moesten jagen. Het gras lag bezaaid met kangoeroekeutels, even de gladhark erover gehaald en het tentje kon ook worden opgezet. Tegen zevenen begon de lucht wat te betrekken en de wind trok behoorlijk aan. De tent stond strak in de touwtjes. Met de voedselbereiding ging het precies goed vandaag. De shepperds pie die werd bereid was precies klaar toen de gasfles leeg was. In de kampkeuken is ook wel een fornuis maar daar staat een kruiwagen hout naast om het warm te krijgen. Na het eten werd het Jacques en Eline toch wat te winderig en hebben ze de tent verplaatst naar het gebouw van de kampkeuken, plek zat en er is daar toch niemand. De tent kan ook zonder haringen opgezet worden, dus de vloer daar blijft heel. Met Canasta een keer een beetje verloren en daarna heel erg gewonnen. In de kampkeuken gespeeld, het stikt er van de krekels die steeds tegen je gezicht aanvliegen. Moet je wel even aan wennen.

Bourke

Op tijd weer op vanmorgen. Was lekker rustig vannacht, goed geslapen, slechts een trein en wat road trains gehoord. Op de camping groeit een soort gras wat als zaad een soort van punaises laat vallen. De zolen van slippers zitten er helemaal vol mee. Soms prikt het er zelfs doorheen, uiterst onaangenaam. vanmorgen een van de zwarte wouwen die op een elektriciteitsmast bij de camping zat nog op de foto kunnen zetten. (mocht een vogelaar beweren de het een rode wouw is, geloof ik het gelijk) Weer onderweg gegaan de eerste 25 km was het landschap nog we open, met veegebied en stoppelvelden met hier en daar een boom. Daarna werd het ruim 170 km bosachtig gebied waardoor je vanaf de weg ook weinig anders kon zien en eucalyptus bomen en wat ander groen spul en af en toe een vogeltje of dode kangoeroe. Bij een groot dood varken langs de weg was ook de afrit naar een rustplaats op de helft van de route vandaag. Bakkie koffie gedaan weer een verse bestuurder en weer door de weg ws helder. Gewoon rechtuit. De Mitchell highway was verder niet zo spannend, en zo kwamen we in Bourke aan. Daar eerst een speelgoedwinkel opgezocht voor wat cadeautjes voor de kleinkinderen. Tijn had oma gevraagd of wanneer hij een cadeautje voor haar zou maken wij dan een cadeautje voor hem mee zouden nemen. Zo'n handelsgeest moeten we natuurlijk stimuleren. Na een flinke tas vol in het busje te hebben geplaatst, een bakkerij opgezocht voor een bakkie met een stukje gebak, het is immers maandag, dan moet dat kunnen. We zetten net onze tanden in het gebak toen er op straat voor de winkel wat tumult was. Een knul rende weg en een man en vrouw uit de bakkerij vlogen achter hem aan. Het scheen dat die persoon uit balorigheid visitekaartjes tegen mensen aan liep te gooien, hetgeen kennelijk pijnlijk is. De afloop verder niet meegemaakt, lagen wel allerlei kaartjes op straat. Met een heel klein omweggetje langs de rivier gelopen, hier vlogen grote zwarte kaketoes en nog wat ander spul. De kaketoes gingen op een boomstam in het water zitten en dronken wat. Hier nog een fotootje van gemaakt. In de lokale super boodschapjes gedaan, bij binnenkomst bleek er een bewaker bij de deur te staan. Bij de inpandige liqour store zat alles achter pantserglas en werd je door een klein loketje geholpen. De beveiliger eens aangesproken en gevraagd hoe het met de criminaliteit in Bourke zat. Wist me te vertellen dat er zestig camera's in de winkel hingen, de drank achter slot was gezet en hij het nog een soort van druk had met het tegenhouden van hoofdzakelijk drugsverslaafden die zich in de winkel van wat handel proberen te voorzien. Op de camping aan de rand van dit stadje met 2300 zielen aangekomen, troffen we een afgesloten kantoortje. Na aangebeld te hebben werd de ijzeren deur geopend. We konden nog kiezen de camping was op en plek of vier na nog geheel vrij. Mooi plekje uitgezocht. Achter het busje staat een blikken schutting, bovenlangs deze schutting loopt een stevige stroomdradad, met om de paar meter een bordje: "Electric fence". Er is hier geen vee in de buurt kennelijk is dit voor het 'gilde' bedoeld. Over de weg langs de camping al een aantal echte Road trains langs zien komen, een trekker met drie opleggers erachter.

Op de camping staan een aantal mooie dikke bottle trees. Zag op mijn plekje zo maar 12 pelikanen heel hoog in de lucht voorbij zweven. En ook de Wouwen met hun gevorkte staarten draaien hier rond. Aan de overkant van de weg is de hogere agrarische school gevestigd, zij houden een stukje heel mooi grasland bij waar veel water voor nodig is. Ook een flinke vijver, het krioelt er van de kaketoes die maken een flink kabaal. Ook wat woodducks en ander gevogelte, het is hier wel een lekker plekje. In de kampkeuken pannenkoeken gegeten. In de kampkeuken een potje Canasta glansrijk gewonnen. Daarna gedoucht, Wilma in het gezelschap van een hagedis dit keer.

Nyngan

Vannacht een flinke hoosbui. Het spetterde naar binnen De bovenste raampjes dichtgedaan om het inregenen te beperken.

De stoere jongens die buiten in de openlucht in een slaapzak lagen te slapen waren weer lekker vroeg op en gelet op het aantal bierblikjes in het toiletgebouw, hebben ze een droger heenkomen gevonden. Onze stoelen stonden nog buiten en en waren afgeroomd met water. De stoelen even omgekeerd, maar met dat natte canvas, de dag met een natte kont begonnen. Na het ontbijt ons eerst naar de Mc. Donalds begeven voor een bakkie koffie en een beetje WiFi. Het blogje bijgewerkt en jullie reacties weer met plezier gelezen. De Outback van New South Wales in. Lange rechte wegen, die wisselend van kwaliteit zijn. Steeds grotere vrachtauto's en de eerste emoes gespot. Verder heel wat kangoeroes die in de schaduw onder de bomen zitten. Langs de weg liep een spoorlijn, waar met enige regelmaat meloenen tegen de spoordijk groeiden. Bij een zo'n plant gestopt, mooie groene en gele meloenen, Jacques heeft er een open gesneden en geproeft. Dat ding was zo bitter dat hij de rest van de middag geen vinger meer bij zijn mond durfde te houden. Goed spul tegen het nagelbijten. In Nyngan de lokale camping opgedraaid en een plekje onder een boom ingenomen. Wilma en Eline zijn lekker een wasje gaan doen en wij houden ons bezig met het vervolg van de route. Aan de overkant van de weg bij een graanopslag gekeken. De silo's zijn kennelijk te klein er lagen drie grote ' rijkuilen' met graan. Vogels zijn hier genoeg, naast duiven,en diverse papegaaien vliegen hier vijf Zwarte Wouwen die wat acrobatische toeren uithalen. Naast de camping is een geitenwei. De afscheiding is een hekwerk van schapengaas en daarboven twee draden prikkeldraad. De geit met de grootste horens (vroeger heette dat een bok), kwam tegen het gaas aan staan en lonkte naar het gras en de struiken op de camping. Was ook niet veel, maar meer dan in de geitenwei. Drukt die dikke bok het gaas gewoon naar beneden en springt tussen het gaas en het prikkeldraad door de camping op en begint lekker te vreten. Een soortgenoot deed hetzelfde. Mijn vader zei vroeger al: "Van geiten leer je vloeken en timmeren"

De was weer schoon en Jacques had zijn lievelingsbroek net weer aan toen een papegaai er over de gehele lengte overheen scheet. Bij de volgende wasronde kan hij weer mee.

Het schemert nu wat de vliegen en mieren worden wat rustiger. De muggen nemen het stokje over de eerste slachtoffers alweer gemaakt. De twee potjes Canasta van deze avond draaide uit op twee diepe teleurstellingen. De weg voor morgen is duidelijk. De camping af rechtsaf en dan een kaarsrechte weg op die we na ruim 200 km verlaten bij de volgende camping.

Parkes

Het begon zowaar een beetje te regenen in de ochtend. Van het ontbijt is dit keer een lopend buffet gemaakt in het busje. Deze Showground verlaten en verder noordwaarts gereden. Het landschap was eerst een stuk vlak waar een aantal groene weide tussen lagen. Er kwamen weer wat heuvels en bomen. Af en toe een platgereden kangoeroe. In Parkes een bakkie koffie gedaan bij een snackbar tevens brillenzaak, als service kon je daar gelijk het vet van je bril laten poetsen. Die avond zou de jaarlijkse rodeo in deze plaats gehouden worden dus hebben wij ons gelijk weer op de Showground geparkeerd om dat niet te missen. Een rondtrekkend circus met stieren, paarden en kalven stonden al klaar. De cowboys en girls kwamen binnen. Een mevrouw met een broek met rode strepen begon wild met een zweep om zich heen te kletsen. Een man en twee andere vrouwen begonnen ook hun zweep in te slaan. Ik begon me toch wat ongemakkelijk te voelen, had vanmorgen een roze shirtje aangekregen van Wilma. Voor de zekerheid toch maar weer even omgekleed. In spijkerbroek en geruiten overhemd naar de rodeo. Was een hele happening. Begon met jongens op kleine stieren die ze redelijk hoog lieten vliegen. Daarna meisjes van een jaar of acht met een barrelrun, waarbij ze op een paard om twee olievaten een rondje moesten draaien, vervolgens naar het derde vat en weer terug. Die meisjes vlogen op die paarden over de baan. Daarna kwamen de grote stieren met de echte mannen. In de arena liepen drie mannen om de stieren af te leiden wanneer er iemand vanaf was gekieperd. Een was als een soort clown verkleed, had grote witte wimpers op zijn gezicht geplakt. Een stier met enorme horens gooide zijn belager al snel van zijn rug af. Dat beest wilde niet terug in zijn hok, de drie clowns deden hun best, de stier nam de man met de wimpers in volle vaart vol op de horens, hij vloog een meter of drie de lucht in en plofte plat op zijn rug in het zand. Hij bleef liggen, het leek dat het over was, hulptroepen erbij en na een paar minuten stond hij met wat hulp weer op. Hij werd even later wel een ambulance ingeholpen. Na de stieren kwamen de paarden, die springen nog wat hoger. Een knul bleef de hele rit zitten op een knol die meters hoog sprong. Toen hij eenmaal was afgestapt bleek dat hij aan een kant al in het gips zat. Dat was kennelijk geen belemmering om mee te doen. Op het terrein ook heel veel kinderen, die mochten de Hulk achtervolgen die lolly's strooide. Diegene die hem naar de grond kon krijgen mocht alle lolly's hebben. Die Hulk mocht rennen voor zijn leven. Van de clowns die nog over waren hebben voor in ieder geval een ervan diep respect. Die knul sprong voor de meest grote stieren en beschermde de deelnemers. Om een uur of 22:00 was het afgelopen, terug naar de tent en busje. Hadden net de vaat klaar toen een testosteron bommetje nog even zijn onvrede over iets onbenulligs kwijt moest. Hij wilde gaan vechten met er vrienden van hem. Hoop herrie, beetje schoppen en toen werd hij zijn auto ingepraat en verzocht te vertrekken. Reed als een idioot weg, geen klappen gehoord, zover we het konden horen ging het kennelijk goed.

Cowre

Vanmorgen in Adelong eerst via de loopbrug met gammele planken ons bij de lokale kroeg afgemeld en de sleutel van het keurige toilet/douchegebouw weer ingeleverd. Het kost een paar centen maar dan heb je ook wat. In tegenstelling tot hetgeen door sommige gedacht wordt, kamperen wij niet in het goedkoopste segment maar meer in het midden en soms hogere. Er moet minimaal een warme douche zijn. Meer dan 3/4 van de campings vallen voor ons dus al af. In Adelong naar de oude plant van de goudwinning gereden. In de rivier waren in het verleden een aantal met waterraderen aangebracht die een soort puinbreker aandreven, welke stenen die sporen goud bevatte aan stukken sloeg. Met wat chemicaliën, waarschijnlijk veel kwik, werd het goud gewonnen. Rond 1900 hadden ze al ruim 9000 kilo bij elkaar gezocht. Daar was wel ruim 100 man dag en nacht mee bezig. Rondje langs de ruine's die langs de rivier stonden gewandeld, was een mooi landschap. Gestopt voor een stekelvarken langs de weg. Bleek bij nader onderzoek al een tijdje dood en een bron van vliegen te zijn.

Vandaag ruim 200 km gereden, onderweg Gundagai aangedaan voor bij een Mc Donald een bakkie en bij de Shell wat brandstof. Later in Young gestopt voor wat boodschapjes.

In Cowre op de Showground op de camping beland. Is heel mooi ingericht met allemaal palen voor water en elektriciteit. De paarden staan naast het terrein op de manege. Dus geen stront op het veld, wel een bovenmatig aantal vliegen en de geur van een dito aantal paarden. Er wordt hier wat geoefend voor de draverij. Op en naast de camping honderden kaketoes, Galah's. Zaten tussen de schapen en caravans te eten. Was wel wat warm in het begin van de middag zijn het dorp ingelopen en bij de lokale Mc Donald, (2e op een dag!!!) een koud drankje gehaald. Bij het visitorcentrum wat informatie over de omgeving getracht te halen. Was niet veel. Was daar wel een expositie over de tweede wereldoorlog, waarin een heel mooi hologram was gemaakt. In Cowre was een krijgsgevangenenkamp met voornamelijk Japanners gevestigd. Ze hadden het hier relatief goed hadden een dak boven hun hoofd, kregen te eten en werden goed behandeld. Men had hier geen rekening gehouden met de cultuur van schaamte die onder de Japanners heerste. Zij deden een massale ontsnappingspoging om hun eer te redden. Hierbij vielen heel veel doden en gewonden. Met Canasta twee keer gewonnen waarvan de tweede keer glansrijk. Bij de vliegenjacht in de bus wel een tiental vliegen naar de andere wereld geholpen.

Adelong

Na een koude douche teruggewandeld naar Victoria, aan de andere kant van de brug. Fotootje gemaakt van het bord: "welcome in New South Wales" Na een kleine 100 km door het Australische landschap aangekomen in het stadje Adelong. Bij de lokale spar wat inkopen gedaan, stukje gebak voor bij de koffie want Wilma is vandaag jarig. Met een kleine omtrekkende beweging naar de camping in het dorp. Is lekker rustig, ligt langs een kreek en is via een gammel bruggetje verbonden met het dorp. Bij een caravan met een grote blauwe vlag op de hoek bij het bruggetje hangt een groot bord met als tekst: "This is not the office" Is niet handig, nu moet je wel aanbellen en vragen waar de office dan wel is. Een bord met daarop aangegeven waar de office wel is zou efficiënter zijn. Toevallig hing er wel een ideeënbus voor deze caravan. Heb er even in gekeken, was leeg. Hoewel ik wel een idee had voor deze dumber, het maar zo gelaten. In de locale club ons gemeld voor deze camping. Hier worden de veteranen herdacht, de zaak hangt vol met medailles en andere memorabele zaken.

Sleuteltje voor het toiletgebruik meegekregen. Op de camping een picknicktafel verplaatst tot netjes onder een grote boom, kunnen we in de schaduw eten. Het is zo'n graadje of dertig. Zoals bijna overal vliegen ook hier weer kleurige papegaaien rond. Een stuk of twintig Gang gangs maken hun rondjes over de camping. In het riviertje naast de camping zijn Jacques en Eline nog even op zoek geweest naar goud. Nog in het dorp geweest om en goudpan en schop te huren, was net te laat de winkel was gesloten. De goldrush gaat aan ons voorbij. Gezien de hopen langs de kreek is de zandbodem al een paar keer omgespit en door een pannetje gehaald. Op de camping post gevat onder een dikke plataan. Om vijf over half vier zat de vijf weer in de klok en hebben we ter ere van Wilma's verjaardag een wijntje/biertje/sapje ingeschonken. De WiFi stopte op de camping was wat overbelast geraakt onder de laatste kritieken. In de hoofdstraat een mooi bankje gevonden, waar je precies tussen twee banen vogelpoep in kon zitten. Tegen de avond kwamen daar meer dan 100 zwaluwen zitten om te slapen en zoals bleek tevens te schijten. Onder het genot van een drankje twee potjes Canasta gedaan. De eerste keer verloren we. De tweede pot stonden we ver voor maar waren de kaarten op voordat het spel was afgelopen.

Beste lezers, u zult wel denken die Gerritten zitten elkaar wat te neten via een blog. Ik heb het ook nog even nagelezen op www.gencjapan.reismee.nl

Het lijkt erger dan het is. Ik bedoel het altijd positief

Jingelic

Met Canasta ging het gelijk op, eerst verloren we een klein beetje. Daarna wonnen we nog een keer glansrijk. Het was rustig vannacht op de Showground . Gelukkig bleef het droog en veranderde de gedroogde paardenmest niet in een substantie die in je zolen blijft hangen. Het was erg behaaglijk vannacht, tegen de ochtend begon het vrachtverkeer mer gebruikmaking van de motorrem de rust wat te verstoren. Na de wandeling naar het douchegebouw, dat aan de andere zijde van de Showground lag, lekker gebadderd, mat weer aan de haakje gehangen zoals verzocht. Na het ontbijt nog een bakkie gedaan en rustig aan vertrokken naar de volgende camping. De Showground lag langs een stuwmeer waarin heel wat dode bomen stonden. De beheerder wist te vertellen dat deze bomen inmiddels zo hard waren geworden dat je een diamantzaag nodig had om er doorheen te komen. Die dode bomen zullen er dus nog wel een tijdje blijven staan. Onderweg nog een paar stops gehouden. Bij de Mitta vallen lookout waar we het stuwmeer met telkens weer dode bomen op de foto hebben gezet. Een paar kilometer voor Jingelinc nog gestopt, was leuk langs de rivier, zaten heel wat nachtreigers (kwakken) woodducks en bijeneters. Het werd nu al een stuk stiller, we komen bijna geen auto's meer tegen en de dorpjes worden gehuchten. Winkels en benzinepompen worden schaarser. In Jingelic een paar boodschapjes gedaan in een winkeltje waar bijna niets in het schap lag. Bier hadden ze niet. Bij het naastgelegen hotel langs de rivier een plekje op de camping gevonden. Staan er wel mooi zij het dat een overvolle 10 kuub container op een meter of 20 van ons plekje staat te meuren. In de rivier twee pilaren van een vroegere brug, voor sommige fotografen waarschijnlijk wel interessant. Staan naast het hotel, in de bar een paar biertjes gescoord. Voor de douche hebben we hier wat muntjes nodig om het water wat warmer te krijgen. Eline heeft onze dubbel linkshandige buurman geholpen met het opzetten van zijn nieuwe tent. Het was gewoon aandoenlijk hoe deze man de gebruiksaanwijzing van dat apparaat zat te bestuderen. Hij snapte er echt totaal helemaal niets van. Wilma is morgen jarig, om dit alvast te vieren zijn we vanavond bij het hotel uit eten gegaan. Lekker visje gescoord. De muggen werden toen het goed donker was toch wel wat vervelend. Dus weer naar binnen en het spel weer aangevangen. De eerste ronde wonnen we glansrijk. De tweede zullen we het maar niet meer over hebben.

Tallangatta

Wij hebben tot twee keer toe gewonnen met Canasta. De verschillen waren vanavond niet zo groot. Voor het slapen gaan nog even douchen. Het is hier wat gedateerd, het douche gebouw is voorzien van een tweede generatie verlichting, de eerste hangt er ook nog steeds. De wanden zijn afgewerkt met degelijke asbestplaten en de douches geven nog een ouderwetse hoeveelheid water waarvan een deel in de richting van het plafond spuit. Dit water is eerst roestbruin van kleur, maar na verloop van tijd wordt het wat helderder. Het plafond is voorzien van jaren lang opgespaard spinrag en de ventilatiegaten, met parkietengaas afgeschermd, zijn ook verzadigd met stof. In de douchebak zat een dikke kikker op mij te wachten. De douche aangezet, dat vond die kikker best wel lekker. De temperatuur toch wat opgevoerd waarna hij/zij toch maar naar de buren verhuisde. Alles bij elkaar lekker gedoucht.

Weer terug bij het busje wat omzichtig ingestapt, want de muggen hier, je hoort ze niet, maar je hebt ze pas in de gaten wanneer het begint te jeuken. Zo ook vannacht had zo'n kreng zijn dorst zitten lessen op de rug van mijn hand, dat jeukt toch wel vervelend.

Tegen zevenen droomde ik dat een collega van mij weer bezig was. Ik werd wakker van de lach van een waanzinnige, bleken een aantal Kookaburra's te zijn.

Toen deze klaar was begonnen een aantal tochtige koeien te loeien en toen was het alweer zeven uur.

De tafel in het busje is wat hoog, wanneer je zit reikt hij bijna tot je kin. De ijzerzaag van de campingbeheerder heeft dit probleempje resoluut opgelost. Na de ochtendrituelen zijn we de berg opgereden naar de startplaats van de paragliders. De weg naar boven was niet geasfalteerd en was smal en ging steil omhoog.

Eenmaal boven troffen we een tiental mannen en een paar vrouwen die zich klaar maakten voor een vlucht. Deze vluchten kunnen wel 5 uur duren. Werd ons gelijk verzocht om twee auto's van hen naar beneden te brengen. Natuurlijk wilden we dit doen voor hen maar wel gelijk een duovlucht voor Wilma geregeld. Wilde ze geeneens mee naar beneden!!! Het startritueel meegemaakt. Stonden daar een aantal bankjes met plaquettes waarop een naam geboortejaar, naam en jaar van overlijden stond. Bleek dat de vaste leden van de vereniging wanneer zij neerstortte een bankje met plaquette kregen aangeboden. Beetje sneu maar er was daar ruim voldoende zitgelegenheid. Wanneer je pas voor de eerste of tweede keer vanaf die locatie starte en neerstortte, kun je naar je bankje fluiten. Ook hier dus strenge verenigingsregels.

Nadat de paragliders en een deltavleugel het luchtruim in waren gegaan. Hebben we de twee auto's naar beneden gebracht. Ik mocht een Subaru Outback naar beneden brengen. Alles was elektrisch, de stoelbediening, de automaat, kon je met twee handels achter je stuur terugschakelen. Had ook geen moeite met de slechte weg. De auto beneden onder een boom gezet en de sleutels in de hoes op het dak zodat de man van de deltavleugel deze weer zou vinden. Moet hij natuurlijk vandaag wel de nominatie voor een bankje mis zien te lopen.

Even na twaalven weer verder noordwaarts gereden, nog een klein Bergje over, nog bij twee uitkijkpunten gestopt, getankt, boodschapjes gedaan en uiteindelijk op de Showground van Tallangatta een plekje uitgezocht, lekker onder een boom op een weide van paardenvijgen. Zolang het lekker droog blijft geeft dat niet zoveel. Op het midden terrein kwam een rugby vereniging nog wat trainen vanavond. Twee Macpie's proberen constant wat te eten te snaaien bij ons.

T.a.v. Onze kritische volger Gerrit

De koeienfoto is zoals je vast gezien hebt dezelfde als die van vorige week. Het gras is alleen speciaal voor jou een tintje geler gemaakt. (Met dank aan Photoshop)

De slechte foto van de laatste camping, is een feitelijke weergaven compleet met het licht van dat moment;

Stieren of koeien, sinds het geslacht op je rijbewijs er ook niet meer toe doet zullen we het voortaan maar op runderen houden;

Het is echt de Gang gang papegaai. De Bang bang papegaai is nog niet ontdekt, en een kruising, dat wil je niet weten;

De keuze om het relatief kleine stroompje een rivier te noemen is geheel aan de Australiërs;

Zitten geen beestjes in de pruimen;

Foto's maken van pinguïns is ten strengste verboden;