Bunya Np

Mijn mobiel en IPad hadden vannacht al eens wat gepiept. Feilloos worden belangrijke momenten tegenwoordig gemeld. Vanmorgen bij het krieken van de dag waren de hanen rond de Showground al aan het bepalen wie de langste stembanden had. En om half zeven begonnen de kookaburra's om het hardst te gillen, de magpie's te zingen. De kraaien net als de kaketoes schreeuwden er op los. Zo alles bij elkaar signalen om onze 34e trouwdag niet te vergeten.

Jacques zijn IPad begon om 06:30 ook al te piepen, kennelijk omdat hij niet mocht vergeten dat hij 36 jaar geleden ging samenwonen met Eline.

Weliswaar zonder bloemen, maar de dag begon goed.

In Dalby gestopt om te tanken en bij de Mc Donald voor een bakkie koffie met gebak vanwege het feest vandaag en wat WiFi. Nadine feliciteerde ons ook nog, was wel om een uur of drie in de nacht aan de andere kant van de wereld. Moest maar snel weer gaan slapen.

Toen we Dalby weer uit waren bleek dat we vergeten waren om te tanken. Nu was dat niet zo'n probleem want we zijn de outback weer uit en binnen 100 km is er nog wel een pomp. We gingen weer een Bergje op van zo'n 1100. Meter en zijn naar het Bunya mountains National park gereden waar we een mooie camping hebben gevonden. Het stikt hier van de walaby's er lopen er wel zo'n 100 op de camping rond. Ook veel gevederde vrienden. Het bos hier betreft overigens regenwoud, veel varens en een prachtige groene grasmat. Het zal waarschijnlijk nog wel wat regenen vandaag of morgen. Vanmiddag een rondje door het regenwoud gewandeld, mooie hoge bomen met allerlei lianen en grote wortels. En veel teken, daar wordt tenminste goed voor gewaarschuwd. Bij het restaurant in het park hebben we ons feestje gevierd. Lekker gegeten. De ober was wel eens in Amsterdam geweest, wist dat koffie vragen in een koffieshop daar niet gebruikelijk is.

Met Canasta ondanks het innemen van zeer strategische plaatsen door de dames, twee keer gewonnen. In het toiletgebouw waar voor het milieu het licht uitgaat, weer een bijzondere ervaring bij het licht aandoen. Daar zat een flinke huntsmanspin, van een cm of 8. Daar kijk je niet langsheen. Hij zat gelukkig niet voor het lichtknopje.

Miles

In alle vroegte zijn Anika en Gary vertrokken hebben Della opgehaald en zijn naar Roma te gaan. Wij zijn met de kindertjes in twee auto's, het busje en een Nissan later gevolgd. Was wel anderhalf uur rijden naar Roma, en we troffen ze daar bij de bakery. Bakkie gedaan en afscheid genomen van Della. Toen naar de Sales yard van Roma om de verkoop van de koeien van Della en Garry mee te maken. Over veeziektes maken ze zich hier niet al te veel zorgen. Duizenden koeien en stieren van tientallen verschillende boeren staan hier opeengepakt op een groot terrein. Een veilingmeester staat zijn prijzen af te brabbelen en een man of drie houdt in de gaten of iemand iets beweegt dat op een bieding lijkt. Je staat er als een zoutpilaar naar te kijken, want je bent als de dood dat je ineens een kaveltje kalveren hebt gekocht. Na de bieding worden de beestjes door twee vrouwen te paard via allerlei sluizen naar de weegbrug gestuurd, waarna de gemiddelde prijs per kilo bekend wordt. Na de verkoop worden de koeien weer in veewagens geladen, die naar het westen gaan gaan per roadtrain van ruim 50 meter en naar het oosten wat kortere vrachtwagens, maar nog altijd wel een meter of 30. Na al dit rundvlees was de gang naar Mac Donald een kleine stap. Haley, Olivia en Jacques hebben zich daar in de kinderspeelruimte vermaakt. Garry en Anika hadden nog wat verplichtingen in Roma waarop wij nog een uurtje hebben opgepast. In dit uurtje boodschapjes gedaan en door opa en oma zijn de meisjes nog wat extra verwend. Toen kwam voorlopig weer het afscheid. Wij zijn verder naar het westen gereden, het onweerde wat in de middag. De eerste camping, was een Showground. Betrof een flinke baggerboel met een toilet en douche op zo'n 300 meter afstand door de bagger. Voldeed dus niet aan onze standaard. Doorgereden naar de volgende campeergelegenheid, was achter een motel. Een vergaarbak van wegwerkers en ander hunkerend volk wat ook niet werd gewaardeerd, dus maar weer 80 km verder. Onderweg nog bij een spoorwegovergang waarvan de rode lichten stonden te knipperen een tijdje voor Jan met de korte achternaam staan wachten. De trein die hier sowieso al weinig langs komt, kwam helemaal niet. Na verloop van tijd begon men toch maar zachtjes over te steken. Dit ook maar gedaan, er was in velden of wegen geen trein te bekennen. In Miles weer op een Showground beland, het was inmiddels tegen donker en het onweer lichte de lucht af en toe wat op. Er huppelden hier een stuk of vijf kangoeroes rond, hetgeen gelijk weer vertrouwd was. Door een man met een redelijk overgewicht op een quad is ons een plekje gewezen tegenover een douchegebouwtje. Het is allemaal weer wat gedateerd. Mooi grijs beton is niet lelijk. Hier wel weer het verzoek hier de douchemat aan de haak op te hangen. Eline gruwt daarvan, dan kan ze hem beter maar laten hangen. Vanavond weer een potje Canasta worden gespeeld. Gezellig in het onweer, waarbij de regen op het dak kletterde en langs de versleten raamrubbers wat naar binnen kwam. Met dank aan Eline die bij het eerste potje een heel goede tip gaf, twee keer nipt gewonnen.

Gerrit bedankt voor de tekstuele tip. Heb het aangepast, je kunt het stempeltje gezien en doorgezonden de postcommandant plaatsen.

Mountain view 4

De laatste poging om het solarsystem van de buurman aan de praat te krijgen is mislukt. Waarschijnlijk wordt het signaal tussen de omvormer en de transformator verstoord door een ander apparaat. De lokale elektriciën moet zich hier verder over buigen.

Het busje vanmorgen alvast bij Della geparkeerd, want mochten we vast komen te zitten hebben we morgenochtend geen back up. Het ging goed, de weg was op wat verbeterd sinds we gekomen zijn.

Onderweg reden Eline, Wilma en de kinderen voor ons uit. Wilma deed de hekken open, en ik deed ze weer dicht. Bij Della werden we weer met de nodige lekkernijen ontvangen. Garry en Anika hebben de koeien van de kalven gescheiden. Dit leidde wel tot het nodige geloei over en weer. Er liep nog een stiertje tussen van ongeveer een jaar oud. Deze was bij een eerdere ronde van castreren en brandmerken aan de aandacht ontsnapt. Was nu gemeen stiertje geworden die serieus de kansen zocht om je op de horens te nemen. Ze noemen zo'n stier hier een Micky, een waarvoor je moet oppassen. Deze stier moest nog gebrandmerkt worden en nog een oorlabeltje krijgen waar de gegevens van het beest zijn te herleiden. Hiervoor werd hij klemgezet in de yard, waarna Garry het beestje labelde en brandmerkte. Het beest was zo nijdig dat hij naar het leek niet zoveel pijn voelde. Het leek wel of hij zich alleen wat gezichten aan het inprenten was en dacht: "de volgende keer ben je voor mij"

De kalveren werden eerst in de yard apart gezet en daarna in een oude aanhangwagen opgeladen. Vanuit deze wagen konden ze daarna doorlopen naar de vrachtwagens die ze naar Roma zouden brengen. Ik ben met Wilma en Haley met Gary naar Roma geweest om negen kalven weg te brengen. Wilma heeft ongeveer 3 uur voorgelezen aan Haley, ze kon er geen genoeg van krijgen. Kwamen net in een plensbui in Roma aan. De kalven gelost en bij de Mac Donald langs geweest voor een Mc Nugget voor Haley en bij de winkel ernaast een doosje bier voor onderweg. Over de dirtroads weer terug, in de schemering veel kangoeroes en papegaaien gezien. Aan het eind een haas in de lampen en bij Mountain view een paar cane toads. Het had net nog geregend en we zagen voor ons het lichtten van een flinke onweersbui, die waarschijnlijk bij de buren belandde. De door Eline en Wilma bereidde spaghetti smaakte goed.

Mountain view 3

Vanmorgen naar Della om te helpen bij het musteren. De koeien en kalven moeten bij elkaar worden gebracht waarna deze uitgesorteerd worden. Dinsdag gaan de kalven die daarvoor in aanmerking komen naar de markt in Roma. In de ochtend zijn we eerst bij een buurman langs geweest wiens zonnepanelen na de aanleg nog geen dag stroom hebben geleverd. Door Jacques, met een beetje hand en spandiensten van mij, de boel doorgemeten en gecontroleerd. Kwamen er nog niet helemaal uit. Gary heeft dezelfde installatie die wel werkt, dus instellingen vergelijken en en hopen dat we hem morgen wel aan de praat krijgen. Bij Della koffie gedronken, en het hele euvre aan cakejes geprobeerd. Della heeft met ons een klein rondje over haar grond gereden waarbij ze naar verre heuvels wees, waarachter het terrein van de buurman zou beginnen. Bij een dam een zak mineralen in een oude badkuip gedaan voor de koeien, zouden ze ook op af komen zodat ze met een beetje geluk met zijn allen bij elkaar zouden staan. Na de shepperds pie van Della In de yard wat reparaties verricht aan de helling waarover de koeien de vrachtwagen in moeten lopen en een paar liggers in het hek vervangen. Alles met boomstammen van eigen grond. Bij het verwijderen van een oude stam kwam een wespennest met knoepers van wespen tevoorschijn. Een beetje benzine bracht uitkomst. Daar hielden ze niet van en gingen gelijk een nieuw nestje zoeken. Voor het milieu was dit spul al verdampt voordat het in de buurt van de bodem kwam.

Weer wat drinken want bij ruim dertig graden droog je hier nogal snel uit. Nu werd het tijd voor het ophalen van de koeien. Gary en Anika te paard en wij met een Nissan met achterop vier honden. Bij de dam rond de badkuip met mineralen stonden een dertig koeien, die zijn eerst met behulp van de honden door Gary en Anika naar de yard bij huis gedreven. Helemaal ver weg boven op de heuvel liep ook nog een koppel. Ik heb de honden toen weer teruggebracht zodat e het hele eind niet terug hoeven te lopen. De hondje hebben het best wel zwaar. Ze bijten wat naar de poten van de koeien en moeten af en toe een flinke schop incasseren, maar ze gaan maar door. Ze zorgen ervoor dat de koppel bij elkaar blijft. Bij Della nog een biertje, nog een draad gerepareerd, een koe de yard ingedreven en toen weer terug naar Mountain view. Het begon al te schemeren, veel kangoeroes gezien. Ze bleven gelukkig van de weg af. Jacques heeft pannenkoeken gebakken vanavond. Het wordt een vroegertje vanavond, in volle galop achter de koeien aan schijnt nogal vermoeiend te zijn

Mountain view 2

Om zes uur ging de wekker. Op tijd op om bij de buren een pomp te repareren. Anika, Eline Wilma en de kinderen in een auto. En wij in een tweede, mocht gezellig middenin zitten, voordeel is dat je dan de hekken niet open hoeft te doen. Nadeel is dat je of wijdbeens moet zitten en tevens de koppeling moet bedienen, of helemaal naar links hangt met je benen. Was wel een flink stukje rijden, na ca 1,5 uur met een constante snelheid van tussen de 90 en 100 km/u over dirtroads met drie hekken, veel vogels, een tiental wilde kalkoenen en veel kangoeroes, kwamen we op het bedrijf van Kylie aan.

In de schuur, een soort van magazijn, wat spullen bij elkaar gezocht die we waarschijnlijk nodig hadden. Daarna naar de locatie waar de pomp stond. Moesten hierbij wel door een rivier heen. Stond gelukkig maar een beetje water in. Soms staat het water daar zo maar drie meter hoger. De pomp moest het water vanaf de plek waar het omhoog wordt gepompt, naar verschillende tanks die een paar kilometer verderop stonden pompen. De situatie werd eerst bekeken, daarbij genoteerd welke onderdelen nodig waren en weer een paar kilometer terug naar de schuur om de juiste onderdelen erbij te zoeken. Gary sleutelde het leidingwerk aan elkaar en Jacques zorgde dat de pomp werkte. Eerst een smoko gedaan, dat heet bij ons een bakkie. Daarna zijn ze de schuur weer ingedoken en kwamen er pas weer uit nadat alle benodigde onderdelen of alternatieven hiervoor gevonden waren. Kon hier weinig voor betekenen, en ben een stukje richting rivier gelopen. Ook op dit terrein een hele geschiedenis. Het eerste huis a la kleine huis op de prairie stond er nog, was wel half ingestort. Het tweede huis was een paar jaar geleden afgebrand en het nieuwe huis stond aan de rivier. Op de veranda voor dit laatste huis de smoko, koffie gedronken. Daarna weer terug naar de pomp. Ik ben bij de rivier uitgestapt en zou de laatste paar kilometer naar de pomp wel lopen. Zo hoopten ik nog wat wildlife te zien. Toen ik eenmaal alleen langs de rivier stond, vroeg ik mij wel even af of er niet zo'n fijne stier rondwandelde. Want waar die beestjes toe in staat zijn had ik tijdens de rodeo nog mogen ervaren. Naar de pomp gelopen, de beestjes liepen op veilige afstand. Nadat de pomp gereed was met Garry weer teruggereden. Bij de rivier troffen we de vrouwen. Haley en Olivia en de dochter van Kylie waren daar aan het 'zwemmen'. Toen weer terug het land in en de nodige kilometers gereden. Daar een opgeknapte yard, dat is een plek we ze koeien sorteren, brandmerken, castreren, labelen, onthoornen, bekeken. Stevig ijzer allemaal, en de oprit naar de veewagen was zelfs in beton gestort.

Op de terugweg gestopt bij het tuintje van een Bowerbird (prieelvogel) deze verzamelt zwarte steentjes en botjes van wervels en legt deze netjes bij elkaar. Zag er leuk uit, nog een fotootje van gemaakt. Bij Kylee een delicous meal gegeten, waarna ik met Anika en de andere vrouwen, groot en klein weer ben teruggereden. die auto's zijn best wel stevig, ze klappen door de gaten in de weg waarbij je verwacht dat een of meerdere assen of wielen achterblijven. Het gaat wonderwel telkens weer goed. Vanavond weer royaal aan het rundvlees gezeten, mijn bord hoewel flink van formaat, kon het lapje net aan.

Mountain view

Voor het slapengaan nog wat spulletjes uit het busje gehaald, lag en opengereten brood op de vloer en een hor was eruitgescheurd. Onverwacht bezoek, kennelijk een van de katten die nog wat wilde snaaien. De ramen maar dicht gedaan om verder schade te voorkomen.

Lekker geslapen in een twijfelachtige twijfelaar, lag stijf tegen de wand. Om een uur of acht weer op. Wilma had het koud gehad, had ze eigenlijk iets eerder moeten melden.

Na en ontbijt met gebakken eieren, de kippen leggen hier goed, zijn we met Anika en Gary meegegaan om het land te bekijken en de tanks te controleren. Met twee 4wd voertuigen een paar hekken door en de voor onze begrippen wildernis in. Door de regen de laatste tijd is het opvallend groen, maar zijn stukken weg ook erg slecht geworden. We kropen met de auto's door geulen heen die zelfs voor de 4wd een uitdaging zijn. Gelukkig staan de auto's ook wat hoog op de wielen. Vanaf een hoger gelegen punt over de nu groene vallei uitgekeken waar het huis staat. Anika vond een geraamte van een slang met een stuk vel erom. Garry wees daar ook een soapy tree aan. Als je de bladeren in je handen wrijft geeft het een soort zeep af. De aboriginals gooiden deze bladeren ook in kleine meertjes waarna de vissen boven kwamen drijven.

De jonge hond mocht meerijden en een van de elf honden rende mee, plonsde bij elke dam met open bek in het water, dronk, zwom een stukje en rende weer door. Bij een tank een doek erover gespannen zodat er minder bladeren en dieren in terecht komen. Voor de bijen die op een rijtje zaten te drinken was dit wel jammer, maar gelukkig staat de waterbak voor de koeien ernaast.

Bij een watertank die word gevuld met een pomp die wordt gevoed via zes zonnepanelen wat water gedronken, was lekker, beetje ijzerhoudend. Met Haley naar een kreek gereden, toen we aankwamen zagen we guana's wegrennen. Stond geen water meer in de kreek, Haley heeft nog wat gegraven in het zand. Weer terug voor de koffie en bij de voorbereidingen voor het eten hoorde ik al de term: " top size T-bone steak" voorbijkomen. (sound good to me)

Om ons wat nuttig te maken zouden we de stoelen van de keukentafel repareren, waren wat wiebelig, houtlijm meegenomen van de Formido, bij het schoonmaken van de gaten waar de poten van de stoel in horen kwamen we een mooie redbackspider tegen. Die kunnen je beter niet bijten want dan is de weg naar Mitchell erg lang.

Aan het eInd van de middag een paar koele biertjes. Een klein watergevecht gehouden met een paar waterpistolen die Jacques en Eline aan de kinderen hadden gegeven. Wat rubbermatten voor de truck opgehaald op het terrein, daarbij een beetje rondgelopen waarbij Gary vertelde over oude apparatuur die hier ligt en ruim honderd jaar geschiedenis vertegenwoordigd. Daarna tijd voor het eten. De T-bone was perfect. Nu even uitbuiken en wat schrijven, kaarten zit er vanavond niet in, moeten morgen voor zessen op, mogen mee naar de overbuurman, is maar anderhalf uur rijden.

Mitchell

Vannacht wakker geworden van wat herrie naast het busje. Er kroop wat over de stoelen en zat de knagen aan een plastic fles met water die in een stoel lag. Bleek een opossum te zijn die wat zat te rotzooien. De douche vanmorgen was wat twijfelachtig, was zwavelwater, het stonk naar te lang gekookte eieren, en je frist daar niet echt van op. Bij het ontbijt wat eendjes gevoerd. Ons boeltje gepakt en in Charleville nog wat inkopen gedaan en de voorlopig laatste etappe naar Mitchell van een goede 200 km aangevangen. Was weer een langen redelijk eentonige weg door de outback. Weer heel veel verkeersslachtoffers onderweg gezien. In Mitchell aangekomen eerst getankt en bij de bakery aan de koffie gegaan. Daarna richting Della, die een dertig km buiten het dorp woont. Nadat het asfalt ophoudt ben je bijna bij Della, dus dat is vrij eenvoudig te vinden. Della paste vandaag op Haley en Olivia. Zij waren blij hun opa en oma weer te zien. Werden weer ontvangen met koffie thee en de nodige baksels. Garry en Anika waren naar Roma en zouden aan het eind van de middag weer terug komen. Het wende allemaal snel, en Haley wilde zelfs met mij de eieren van de kippen gaan halen. Volgens Della lagen ze onder de paardentrailer. Onder de trailer gekeken maar geen eieren, wel poten en een sleepspoor van een staart in het zand. Was van een Guana welke de eieren waarschijnlijk had gestolen. Della vertelde dat ze er van de week ook al een had gehad. Ook een bruine slang welke hartstikke giftig is was deze week met zorg van haar erf verwijderd. Aan het eind van de middag, ik was net verstoppertje aan het spelen met mijn achternichtjes, kwamen Garry en Anika weer terug. Nog wat gedronken en toen de laatste 30 km richting Mountain view gereden. Haley en Olivia reden met ons mee. Het heeft de afgelopen weken flink geregend, de dirtroads hebben er hier en daar flink onder geleden. Hele greppels waren in de wegen gespoeld en vlak bij Mountain view was een dam overgelopen waardoor we ook nog een stukje water moesten trotseren. Nadat we het dingohek, dat loopt over duizenden kilometers door Australië om de dingo's tegen te houden, gepasseerd waren, werd de weg echt slecht. Wij zagen alle voorwaarden die we bij de huur van het busje voorgeschoteld hadden gekregen in negatieve zin een voor een voorbijkomen. Tegen zonsondergang heel op Mountain view gearriveerd. Werden gelijk verwelkomd door de nieuwe jonge hond en twee kittens. First Things First, dus Garry eerst een doos bier overhandigd zodat deze koud gezet konden worden. Een koel biertje maakt het leven hier toch wat aangenamer. Ook al was het vandaag slechts 30 graden, ik vind het al warm genoeg. De unit voor het schoolhouse welke pas is geplaatst bevat tevens drie kamertjes met elk een douche, wc, bed en koelkast. Bed is weliswaar wat smal maar daar kan ik prima mee leven, ligt waarschijnlijk al gauw beter dan die uitgewoonde stoelkussens in het busje. Voor de deur zaten vier helgroene kikkers onder de lamp wat muggen te consumeren. Meteen beetje geluk hebben ze ze op als we naar ons bedje gaan. Vanavond geen Canasta.

Charleville

In de kampkeuken ontbeten. De roodvleugel papegaaien zaten naast de keuken lekker te keuvelen. Jill van de camping heeft ons het visitorcentrum aangeraden waar een leuke expositie en een tijdmachine zou zijn. Het begon gelijk goed in het visitorcentrum, broer kreeg voor het eerst een o.l.k. omdat hij gepensioneerd is.

Een mooie film over het Great artesian basin bekeken, waarbij het einde van de grootschalige waterverspilling werd toegelicht. Daarna het museum door, een soort oudheidskamer in Reeuwijk, alleen dan met schapen en cow/sheepboys. Wilma had nog een klein hoekje gevonden er ook nog van alles te zien was, maar dat eigenlijk wat verborgen zat achter een half jute gordijn. Na het geheel bekeken te hebben mochten we de tijdmachine in. Een soort van lift met een schuifdeur. Met zijn vieren ingestapt, deur dicht, het apparaat begon te schudden en te trillen en wekte de indruk dat je een flink stuk downunder ging. Na een paar minuten waren we er en ging de deur aan de andere kant van de cabine open. Wilma herkende het gelijk want daar was ze net geweest.

Buiten voor de deur is Wilma op de foto gegaan bij een cowboy met zijn swag.

Bij de lokale coffeeshop langsgegaan, hier verkopen ze ook koffie in zo'n shop. Het halve stadje zat er aan de koffie inclusief drie man politie (waarschijnlijk de hele bezetting) nog een bescheiden stukje cake er bij genomen (geen spacecake)

De afstand voor vandaag is bijna 300 km rechtuit, de actieradius ligt ergens tussen de 4 en 500 km, dus eerst nog getankt. Wordt hier goed volgedaan, de tankplaats ligt vanaf de pomp onder flink afschot naar de weg. De mevrouw die de auto aftankte roomde hem helemaal af. Toen ik wegreed, kwam de auto weer recht, ik verwachtte wel een spoor benzine, de dop sluit de boel gelukkig goed af. Het propaanflesje van het busje moest ook nog worden gevuld. Dat kon bij deze pomp niet. Werden doorverwezen naar een roeshooter die een paar straten verderop zat. Daar stonden een paar flinke propaanflessen. De wat norse man, misschien omdat ik net een foto nam van zijn nering toen hij naar buiten kwam, vulde het tankje. Wilde niet helemaal lukken, er ontsnapte naast wat propaan ook nog een paar onvervalste Australische vloeken. Maar uiteindelijk zat het gas erin en voor 8 dollar kunnen we weer een paar weken koken.

Toen onderweg, paar stops gemaakt bij een rivier met water en bij een zonder water. Bij de rivier zonder water was een nieuwe brug gebouwd. Was een memorabele plaats. Naast veel zwaluwnesten onder de brug zat er nog een stukje verhaal aan. 3 jaar geleden stopte op deze plaats (op de vorige brug) een brandende vrachtauto met 50 ton ammoniumnitraat. De brandweer kwam ter plaatse en is het blussen aangevangen. Het blussen is niet gelukt, de 50 ton ammoniumnitraat ontplofte hetgeen de grootste explosie ooit in dit gebied opleverde. De brandweerwagen de brug en naastgelegen spoorbrug waren verwoest. Politiemannen die ongeveer een kilometer verderop stonden raakte gewond. Wonder boven wonder vielen er geen doden en van de vrachtwagen is maar weinig teruggevonden.

Mijn constatering dat emoes het oversteken beter in de vingers hadden moet ik toch bijstellen. Vandaag drie emoes in verschillende platgereden stadia tegengekomen.

In Charleville aangekomen kregen we eerst al een stukje historische regenmakerij die niet werkt te zien. Men dacht dat met met een soort grote toeters met geluidsgolven regen op kon wekken uit een overdrijvende wolk. De toeters staan er nog, maar de regen valt wanneer die er zelf zin in heeft.

Op een camping in Charleville neergestreken in de buitenkeuken gegeten en met dat ik nu zit te tikken loopt een opossum onder de tafel door.

Bij de eerste pot Canasta genadeloos op ons donder gehad, zelfs de eindronde winnen met 1555 punten bracht ons nog op een verschil van bijna 3000 punten. Wij kwamen zogezegd van ver. Na de tweede pot was ik rijp voor stichting correlatie. Morgen hopelijk beter.